การจำแนกประเภทของแท่นขุดเจาะน้ำ

เช่นเครื่องเจาะโรตารี่ เครื่องเจาะกระแทก และเครื่องเจาะแบบผสม 3 ประเภท

สว่านโรตารี่

โดยการเคลื่อนที่แบบลูกสูบในแนวตั้งของเครื่องมือเจาะ ดอกสว่านจะกระแทกที่ด้านล่างของรูเพื่อทำให้หินแตกเรียบง่าย แต่ไม่มีระบบฟลัชชิ่งแบบหมุนเวียน ดังนั้นจึงไม่สามารถถอดการตัดออกพร้อมกับแท่นขุดเจาะได้ ส่งผลให้ประสิทธิภาพต่ำความลึกของการเจาะโดยทั่วไปอยู่ภายใน 250 เมตร และบางส่วนสามารถเข้าถึง 500~600 เมตรประเภทหลักมีดังนี้สว่านเพอร์คัชชันแบบธรรมดาที่ใช้น้ำหนักของสายสว่านเพื่อตีรูปทรงหินด้านล่างสุดของเครื่องมือเจาะจะมีแผ่นแตรชี้อยู่สองสามแผ่น เมื่อทำการเจาะเครื่องมือภายใต้การกระทำของการเคลื่อนที่ลงน้ำหนักของมัน ให้เปิดวาล์วจับ ดึงจุดแผ่นบนเส้นรอบวงของเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 1 เมตร ตัดเป็นหิน จากนั้นผ่านเครื่องมือยกเชือกยก จับแผ่นดิสก์ในการปิดเศษกระบวนการลงในกรวยแหลมและหยิบหัวหลุมผลิตไปข้างหน้าอีกครั้งหลังจากจับการปล่อยแผ่นดิสก์ตัดโดยทั่วไปแล้วกรวยคว้านแรงขับจะถูกเจาะที่ความลึก 40 ถึง 50 ม. โดยส่วนที่ลึกที่สุดอยู่ที่ 100 ถึง 150 ม.

สว่านกระแทกลวดสลิงประกอบด้วยเสาและรอกยกด้านบน เชือกลวด กลไกกระแทก เครื่องมือเจาะ (รวมถึงท่อเจาะและสว่าน) มอเตอร์ ฯลฯ (รูปที่ 4)ในระหว่างการทำงาน มอเตอร์จะขับเคลื่อนกลไกการกระแทกผ่านอุปกรณ์ส่งกำลัง และขับเคลื่อนเชือกลวดเพื่อให้เครื่องมือเจาะหมุนขึ้นและลงเมื่อเคลื่อนลง น้ำหนักของสว่านจะทำให้ดอกสว่านตัดเข้าจนหินแตก ส่วนการเคลื่อนขึ้นจะขึ้นอยู่กับแรงฉุดของลวดสลิงความสูงของเครื่องมือขุดเจาะที่ตกลงมา คือขนาดจังหวะ ถูกกำหนดตามเงื่อนไขการก่อตัวของหิน โดยทั่วไป 0.5~1 เมตร ฮาร์ดร็อคที่มีค่าสูงสุดความถี่ในการกระแทกมักจะอยู่ที่ 30~60 ครั้ง/นาทีการตัดจะถูกตัดออกจากพื้นดินด้วยกระบอกปั๊มทราย และยังสามารถใช้เพื่อเจาะเครื่องมือเจาะที่รวมดอกสว่านและกระบอกปั๊มทรายเข้าด้วยกันการเจาะและการถอดการตัดจะดำเนินการในเวลาเดียวกัน เพื่อให้การตัดตัดเข้าไปในกระบอกสูบโดยตรง และหลังจากการสะสมเต็ม เครื่องมือเจาะจะถูกยกขึ้นและการตัดจะถูกเทออกเพื่อที่จะปรับปรุงความต้านทานการสึกหรอและความเร็วในการเจาะของบิต ผงเหล็กทังสเตนมักจะถูกพื้นผิวที่ส่วนท้ายของบิตเพื่อให้กลายเป็นบิตเชื่อมซ่อมแซมโลหะผสมสว่านแบบผสม